Het volgende is een gastartikel. Hun meningen en uitspraken zijn geheel die van henzelf. Informatie over de schrijver, Doc Martyn, vindt u onderaan het artikel.
Medical Bytes Thailand nr. 101: “82% van de medische diagnoses kan alleen op basis van de geschiedenis worden gesteld”
Gepubliceerd 16 / 12 / 2023
1. Het verhaal verteld door Gary, de vader van Jess: Jess, 26 jaar oud, begon ongeveer drie weken geleden (ongeveer 20 november) een soort druk in haar rechteronderbuik te voelen. Het gevoel van druk (en van iets dat in haar opzwelt) bleef toenemen. Iets meer dan een week geleden begon het pijnlijk en ongemakkelijk te voelen. Ze had geen koorts.
Vrijdag (1 dec) werd het acuut. Ze ging naar het BKK-ziekenhuis in Chiang Mai. De dokter zei dat het een blindedarmontsteking kan zijn, cysten in de eierstokken of nierstenen. Ze zouden een CT-scan moeten maken. Vanwege de kosten (฿ 17,000) ging Jess naar de Eerste Hulp in Nakornping (een overheidsziekenhuis), waar ze een CT-scan en bloedonderzoek deden. Ze zeiden dat er tekenen waren van een infectie, maar geen blindedarmontsteking (of iets anders).
Dinsdag was haar toestand niet verbeterd. Ze wilde niet nog een willekeurige ziekenhuisarts proberen. Ze zocht een Thaise huisarts die enige ervaring leek te hebben met de gezondheid van vrouwen en gynaecologische problemen. De vrouwelijke arts schreef een pijnstiller en twee antibiotica voor, Cobay en Amoxiclav, vanwege een urineweginfectie, een urineweginfectie.
Na nog een paar dagen (donderdag 7) was er geen verbetering. Dus probeerde ze het Ram Private Hospital in Chiang Mai. De dokter zei dat hij op de CT-scan niet alles kon zien, vooral de eierstokken waren onzichtbaar. Hij moest een echo maken. (Commentaar van de auteur: De eierstokken waren duidelijk zichtbaar op de CT-scan! Een echografie was niet nodig. Laat het geld maar binnenstromen!) Jess kreeg te horen dat ze PID had, Pelvic Inflammatory Disease. Ze kreeg de opdracht om te stoppen met de antibiotica voor haar urineweginfectie. Ze kreeg intraveneus een antibioticum (Ceftriaxon) en schreef Metronidazol (400 mg 3x/dag) en Doxycycline (100 mg 2x/dag) voor.
Na 5 dagen bleek uit de door de huisarts bestelde urinekweektest geen urineweginfectie.
Omdat ze via de telefoon geen antwoord kreeg, keerde Jess zondag terug naar het Ram Ziekenhuis met de resultaten van haar urinetest. Ze kreeg te horen dat ze binnen moest komen om met de dokter te praten. Maar in plaats daarvan onderzocht een andere arts haar opnieuw. De nieuwe arts suggereerde dat het mogelijk een spieraandoening was en wilde pijnstillers voorschrijven. Hij vertelde wel dat ze cysten in de eierstokken had, maar die zijn erg klein. Ze brachten haar ฿ 1000 in rekening, ondanks dat ze haar hadden verteld dat er geen kosten in rekening zouden worden gebracht voor het bespreken van het vorige consult.
Dus, zoals gevreesd, nog een runaround en een wilde ganzenjacht en niet wijzer!
2. Gary nam afgelopen zondag contact met mij op om mijn mening te vragen. Hij stuurde mij bovengenoemd verhaal. Als we alleen uit deze medische geschiedenis extrapoleren, wordt het medische ongeluk in dit geval duidelijk.
3. A. De initiële differentiële diagnose; Blindedarmontsteking, cyste in de eierstokken of nierstenen:
-Aanvankelijk veroorzaakt blindedarmontsteking pijn rond de navel. Naarmate de ziekte voortschrijdt, verplaatst de pijn zich naar het punt van McBurney, zie foto 1 (omslagfoto). Bovendien verslechtert de appendix, eenmaal geïnfecteerd, snel, meestal binnen 2-3 dagen, met koorts en aanzienlijke zwakte tot gevolg. De langdurige aard van Jess’ ziekte, de verdeling van haar pijn en de afwezigheid van koorts kwamen niet overeen met blindedarmontsteking.
-Ovariële cysten zijn meestal asymptomatisch. Af en toe kunnen ze een opgeblazen gevoel en pijn in de onderbuik en/of lage rugpijn veroorzaken. De pijn van Jess was geen typische pijn bij cysten in de eierstokken.
Nierstenen veroorzaken acute, ernstige intermitterende koliekachtige pijn die uitstraalt van de flank naar de lies. De pijn van Jess was niet typerend voor nierlithiasis.
De pijn van Jess werd dus niet veroorzaakt door een van deze aandoeningen.
B. De diagnose van urineweginfectie door de huisarts: Jess had geen urinefrequentie, dysurie (pijnlijk urineren) of troebele urine. Ze had geen urineweginfectie, maar kreeg toch sterke antibiotica.
C. PID veroorzaakt koorts, vaginale afscheiding en pijn in de onderbuik/bekken. De diagnose PID was onjuist, maar toch werden haar antibiotica aangepast in overeenstemming met de nieuwe diagnose.
4. Uit het medische verhaal van Jess bleek dat ze geen enkele infectie had. Het ‘langdurige’ ongemak, 2 weken, aan de rechterkant van haar onderbuik suggereerde een probleem in de dikke darm, de dikke darm, of pathologie van de bekkenorganen. Ze had geen last van verstopping. Het begin van de acute pijn op 1 december duidde op een gescheurde cyste aan de rechterzijde van de eierstokken. Deze voorlopige diagnose werd uitsluitend gesteld op basis van haar symptomen.
5. Haar pathologische en radiologische resultaten, die de volgende dag binnenkwamen, bevestigden de voorlopige diagnose. De CT-scan van haar bekken gaf aan dat ze een gescheurde rechter eierstokcyste had, zie foto 2 met ascites, vocht, in haar buidel van Douglas, zie rapport 3. Haar andere onderzoeken bevestigden dat ze geen bloedinfectie had, zie foto 4, noch een blaasontsteking, zie foto 5, noch PID.
6. Jess werd gezien door vijf verschillende Thaise artsen die, ondanks dat ze de patiënt voor zich hadden met haar pathologie- en radiologische resultaten, niet één in staat was deze, relatief gemakkelijke, diagnose te stellen.
7. Wat de diagnose bevestigde was de laatste opmerking op het rapport van Jess’ CT-scan: ‘Minimale ascites in de bekkenholte, niet-specifiek’. Ascites is een ophoping van vocht in de buikholte. In het geval van Jess was het vocht in de bekkenholte, ook wel de Pouch of Douglas genoemd. Deze vloeistof kwam uit haar gescheurde rechter eierstokcyste. Vijf Thaise artsen misten of negeerden deze belangrijke radiologische bevinding. Dit suggereert dat deze vijf Thaise artsen de implicaties van niet-specifieke bekkenascites niet begrepen.
Jarenlang heb ik geschreven over de slechte normen van het Thaise medische onderwijs. Zoals besproken in eerdere MBT-posts, beschouwen Western Medical Colleges het Thaise medische onderwijs als ontoereikend. Thais opgeleide artsen mogen in het Westen geen geneeskunde beoefenen zonder aanvullende training en examens.
Dat gezegd hebbende, zal er geen verandering komen in de tekortkomingen van in Thailand opgeleide artsen, zoals blijkt uit deze MBT, tenzij en totdat elke Thaise arts persoonlijk verantwoordelijk wordt gehouden, met een geldboete, voor zijn fouten.
8. “82% van de medische diagnoses kan alleen op basis van de anamnese worden gesteld” (Ref: JR Hampton: Relative contributies van anamnese, lichamelijk onderzoek en laboratoriumonderzoek aan de diagnose en de behandeling van poliklinische medische patiënten: BMJ, mei 1975.)
Addendum: De afgelopen zes jaar heb ik als gepensioneerde arts, woonachtig in Buriram, second opinions aangeboden over elk medisch probleem. Ik ben onlangs naar Pattaya verhuisd. Net als in dit geval worden er ook telefonische consulten aangeboden als u buiten Pattaya woont. Voor assistentie; neem dan contact met mij, Doc Martyn, op Facebook of bel Dao op 6 095 414.
