Door gastschrijver Thomas Sinclair, redacteur van de Pembrokeshire Herald in Wales. Bekijk ze hier.
In de provincie Buriram leidt de bouw van een tempelcomplex in Wat Phu Man Fah tot een subtiele, maar krachtige diplomatieke controverse met buurland Cambodja. Beschuldigingen dat de tempel het vereerde Angkor Wat wil nabootsen, hebben beide landen op een voorzichtig pad gezet, in een poging hun culturele erfgoed en bilaterale betrekkingen te behouden.
Het Cambodjaanse ministerie van Cultuur en Schone Kunsten zegt sinds 2021 toezicht te houden op de bouwactiviteiten in Wat Phu Man Fah, naar aanleiding van zorgen en oproepen van burgers over de mogelijke architectonische imitatie van Angkor Wat, dat sindsdien op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. 1992 en staat symbool voor de nationale identiteit van Cambodja. De kwesties werden prominent onder de aandacht gebracht en gemobiliseerd via socialemediacampagnes zoals #SaveAngkorWat, die een oprechte bezorgdheid voor het behoud van nationaal erfgoed belichamen.
Om deze zorgen weg te nemen, heeft het Cambodjaanse ministerie van Cultuur verschillende acties ondernomen, waarbij voornamelijk diplomatieke gesprekken met de Thaise autoriteiten betrokken waren, om oordeelkundig door deze gevoelige kwestie te kunnen navigeren. Cambodjaanse functionarissen hebben zich vastbesloten hun voorouderlijk erfgoed te behouden en alle haalbare middelen te gebruiken om dit probleem het hoofd te bieden en op te lossen. Deze aanpak omvat “diplomatieke betrokkenheid, technische verificaties, directe inspecties ter plaatse en naleving van zowel nationale als internationale wettelijke kaders”, zoals vermeld in de mededeling van het ministerie.
Terwijl ze met een krachtig standpunt inspecteerden en onderhandelden tegen elke poging om de nationale symbolen van Cambodja na te bootsen, werden deskundigen naar de Wat Phu Man Fah-locatie gestuurd, waaruit bleek dat er sinds de eerste ontdekking van de kwestie geen extra constructie had plaatsgevonden.
Sum Mab, een woordvoerder van het ministerie, onderstreepte dat een scherpzinnige en methodische aanpak, waarbij waakzaam toezicht en diplomatiek engagement worden gecombineerd, sinds 2021 de steunpilaar van hun strategie is geweest. Ondanks verzoeken zijn de architectonische plannen van de ontwikkelingsstructuur niet door de Thaise zijde verstrekt. , waardoor gedetailleerde evaluaties van de architectonische gelijkenis momenteel onhaalbaar zijn.
Vanuit academisch perspectief erkent geschiedenisdocent Sambo Manara de hartstochtelijke reactie van Cambodjanen, vooral de jeugd, en benadrukt daarmee een oprechte zorg voor het nationale erfgoed. Niettemin pleit Manara voor afgemeten en weloverwogen reacties om mogelijke schade aan de diplomatieke betrekkingen tussen Cambodja en Thailand te vermijden. Hij merkt op dat er replica's van Angkor Wat bestaan in verschillende landen, waaronder Frankrijk, China en Japan, en dat de huidige constructie in Thailand geen echte replica van Angkor Wat oplevert, vooral omdat er nog steeds aan wordt gewerkt en er nog geen alomvattend onderzoek is gedaan.
Manara brengt een tot nadenken stemmend gezichtspunt naar voren en benadrukt dat de bewondering en recreatie van Angkor Wat door andere landen gezien kan worden als een gedeelde waardering voor het Cambodjaanse erfgoed, op voorwaarde dat er geen historische onnauwkeurigheden in worden gepropageerd. Hij moedigt een proactieve aanpak aan en suggereert dat Cambodjanen “ernaar moeten streven Angkor Wat te bestuderen en aan de wereld te laten zien” in plaats van puur reactieve standpunten.
In dit ingewikkelde en subtiel uitgebalanceerde scenario zullen de acties en dialogen die zowel Thailand als Cambodja in de daaropvolgende maanden ondernemen een beslissende invloed hebben op de oplossing van de architecturale controverse, en mogelijk een weg banen naar wederzijds cultureel respect en diplomatieke harmonie.
