Het volgende is een doorlopende reeks lezersgastartikelen van Doc Martyn van de Buriram Medical Club. Zijn meningen zijn van hemzelf.
1. Ik heb de afgelopen 50 jaar verschillende motorfietsen gehad, waaronder een Triumph Bonneville, een Honda Blackbird, 3 Kawasaki Ninja ZX12's, een Goldwing en een Triumph Rocket 111. Maar mijn huidige motor, een Ducati XDiavelS , is mijn favoriet; zie foto 1.
2. Met zijn trellisframe, zijn lage zwaartepunt en zijn achterband van 24 cm is de fiets een genot om op te rijden. De 1262cc V twin-motor heeft twee vermogensgroepen en produceert een enorm koppel, wat de motorfiets zowel snel als furieus maakt.
3. Een paar maanden geleden reed ik op de Ducati van Buriram naar Pattaya, een reis van 450 km. Helaas is tijdens de rit de achterhoede, die het kenteken draagt, zie foto 2, eraf gevallen en verloren gegaan, zie foto 3.
4. Ik keerde terug naar Buriram in mijn auto om een vervangende plaat te bestellen. De registratie voor de fiets was verschuldigd. De mensen van het Buriram Department of Transport weigerden het kenteken te bestellen totdat de Pattaya DOT de fiets controleerde, die 5 jaar oud was, en de registratie was betaald.
5. De Pattaya DOT weigerde de fiets te controleren en de registratie te vernieuwen. ‘Dat kan niet’. Ik moest de fiets terugbrengen naar Buriram. Ik was verontrust. De motor was niet geregistreerd en ook niet rijklaar. Ik was terughoudend om vervoer te gebruiken; een grote fiets zoals de mijne komt misschien niet aan! Toen herinnerde ik me het gezegde; ‘Als je in Thailand bent, doe dan wat de Thai doen’. Dus ik fietste terug naar Buriram.
6. Bij de Buriram DOT omvatte de 5-jarige controle van de fiets het stencilen van het framenummer op een stuk schildersband, dat vervolgens op mijn aanvraagformulier werd geplakt. Er was geen emissiecontrole. En ondanks dat hij geen nummerplaat, geen richtingaanwijzers, geen stoplicht en geen bandenbeschermer had, zeilde of reed de fiets door de test. Ik heb de bijgewerkte registratie van de motor opgehaald.
7. De aanvraag voor een nieuwe nummerplaat vereiste het groene boek en tal van formulieren die moesten worden ondertekend. De receptie vroeg toen om mijn paspoort en visum, die ik helaas in Pattaya had achtergelaten. Ik vroeg mijn partner om mijn paspoort en visum te fotograferen en ze online door te sturen. Eenmaal gedownload en afgedrukt in de plaatselijke coffeeshop, besefte ik dat de foto's van mijn Australisch paspoort waren, dat ik sinds 2017 niet meer had gebruikt. Het bevatte slechts drie vakantie-inreisvergunningen. Mijn pensioenvisum stond in mijn Britse paspoort. Ik zei niks. Alle formulieren werden grondig geïnspecteerd, afgestempeld en goedgekeurd! Ik keerde terug naar Pattaya.
8. In twee dagen had ik meer dan 900 km gereden met waanzinnige snelheden, de terugreis duurde iets meer dan 4 uur. Tijdens de reis ben ik zonder incidenten door een politiecontrole en een politiecontrole gegaan. Net als 50% van de Thaise motorfietsen heeft mijn Ducati geen achterknipperlichten of remlicht, noch een kentekenplaat; het is een volbloed Thaise fiets, die in het Westen van de weg zou worden gehaald. Maar het lijkt niemand iets te kunnen schelen, want “TIT†; Dit is Thailand.
