Het volgende is een opinieartikel. De mening van de auteur is de zijne.
Thailand-
Het zijn een paar zware weken geweest voor Thailand, toen een nieuwe cluster van Covid-19-gevallen werd ontdekt in Samut Sakhon en zich nu gestaag door het land heeft verspreid, vooral in het lucratieve gebied van de oostelijke economische corridor van Chonburi en Rayong.
De cluster van infecties in Rayong en Chonburi werd volgens Thaise functionarissen voornamelijk verspreid via illegale gokinrichtingen in beide provincies en veroorzaakt door naar verluidt tientallen mensen die dicht op elkaar gepakt waren, schreeuwend en biedingen op verschillende gokgerelateerde spellen.
Als gevolg hiervan zijn meerdere toppolitieagenten verplaatst, waaronder de provinciale politiechefs van beide provincies. Er is veel boze retoriek van de regering geweest en er is veel de schuld gegeven, maar we mogen hier een belangrijk feit niet vergeten - ongeacht wie er schuldig is of niet, we kunnen niet zomaar duizenden bedrijven sluiten, vooral in de amusementsindustrie die in de eerste plaats informele werkers ondersteunt, buiten hun schuld en die geen enkele vorm van ondersteuning biedt.
Dit artikel gaat echter niet over schuld of schuld. Dat kan en komt zeker later in maanden van het verwijtenspel van alle kanten op deze huidige cluster van besmettingen in het hele land.
Dit artikel gaat over het feit dat in Chonburi, Rayong, Nonthaburi, Chiang Mai, Samut Sakhon en meer tienduizenden bedrijven nu gedwongen zijn te sluiten en sommige schattingen zeggen dat miljoenen weer werkloos zijn, vooral in de entertainment-, massagebranche , schoonheidsklinieken en kinderattracties (zoals pretparken), omdat ze volgens functionarissen "hoog risico" vormen. (Ook al kwamen de meeste recente gevallen van markten, een fabriek in Samut Sakhon en illegale gokhuizen.)
Tot dusver heeft de regering gezegd dat degenen die een sociale zekerheid hebben tot 50% van hun dagloon kunnen innen, in het volle besef dat de overgrote, overgrote meerderheid (miljoenen en miljoenen op basis van de laatste lockdown) in wezen informele arbeiders zijn en geen sociale zekerheid innen vanwege de enorme hoeveelheid "grijze zone"-werk in Thailand. Dit zijn niet alleen redlichtwerkers, voordat iemand zich met een minachtende opmerking tegen die branche meldt, maar de meiden die je kamers schoonmaken, de voedselkarverkopers op straat, de motortaxi en grijptaximedewerkers, bewakers, DJ's, de meeste obers en serveersters, werknemers in massagewinkels, veel winkelpersoneel, marktwerkers, en de lijst gaat maar door en door ...
Een belangrijke opmerking is ook dat industrieën die niet hoeven te sluiten, zoals restaurants, zwaar zijn getroffen door een aanzienlijk gebrek aan verkeer zonder binnenlands toerisme in Chonburi en andere "provincies met een hoog risico" en ook moeten ze vroeg sluiten en mogelijk geen alcohol verkopen in de meeste risicoprovincies, een serieus hoge marge en winstpost. Erger nog, ze kunnen geen sociale zekerheid of hulp voor hun werknemers innen omdat ze "nog steeds open zijn". Veel restaurants, winkels en hoteleigenaren sluiten zichzelf tijdens deze periode, maar krijgen geen financiële steun omdat ze niet gedwongen worden gesloten. (Dit is de reden waarom tijdens de laatste lockdown de hotelindustrie om sluiting eiste om financiële hulp te krijgen. In sommige provincies, zoals Chanthaburi, heeft de gouverneur hotels gesloten, gedeeltelijk om deze reden.)
Omdat er nog steeds geen buitenlandse toeristen naar Thailand mogen komen zonder veel hoepels te moeten doorstaan, is het een heel moeilijk jaar geweest voor met name de entertainment- en nachtlevenindustrie, die tijdens de laatste afsluiting als eerste sloot en als laatste openging. Sommige industrieën werden als essentieel beschouwd, zoals fabrieken, en dat is eerlijk, maar wanneer ze duizenden werknemers hebben en nu testen sommige, zoals Samut Sakhon, positief en er zijn verhalen over geen sociale afstand van een kleine bar-eigenaar die nauwelijks vijf mensen kan passen in zijn etablissement en worstelt met het betalen van huur en zijn personeel vraagt zich af wat de toekomst zal brengen.
De Thaise regering heeft gezegd dat ze genoeg geld heeft om ongeveer veertig miljoen mensen te helpen, wat volgens haar het aantal mensen is dat direct of indirect wordt geraakt door de huidige sluitingen en regelgeving (ze weigeren het een lockdown te noemen en hebben eigenlijk gezegd dat dit te wijten is aan aan vergoedingen gerelateerde problemen.). Hopelijk worden deze fondsen soepeler afgehandeld dan de "niemand achtergelaten" uitbetalingen van vorig jaar, die abrupt eindigden. (5000 baht bedoeld voor informele werkers, maar had uiteindelijk meerdere problemen).
De luchtvaartindustrie, de hotelindustrie, de toeristenindustrie en de restaurantindustrie hebben allemaal zeer machtige verenigingen en lobby's die in deze huidige situatie hard aandringen op overheidsgelden, hulp, zachte leningen en steun voor eigenaren en werknemers. De entertainmentindustrie heeft dit niet. Iedereen vreest dat als dit voor een lange tijd aanhoudt, het de toch al ernstig beschadigde infrastructuur van de toeristenindustrie in het hele land, vooral in Pattaya, Phuket en Koh Samui, verder zal schaden. We moeten niet vergeten dat het nachtleven en de amusementsindustrie (en dan hebben we het niet eens over de rosse buurt, maar over de industrie als geheel) een grote aantrekkingskracht heeft op zowel binnenlandse als buitenlandse toeristen en miljarden baht aan inkomsten genereert jaarlijks voor Thailand.
Ook hier moet een exitplan komen. Iedereen, zelfs de regering, is zich er terdege van bewust dat een sluiting van vier maanden zoals vorig jaar onhaalbaar is en (dit is geen kommer en kwel, het wordt eigenlijk voorspeld door iedereen, inclusief grote onderzoeksbureaus voor banken) het toerisme, hotel en entertainmentindustrie als ze ergens in de buurt van dit niveau van sluiting wordt gedwongen. Phuket heeft voorlopig besloten om pubs en bars open te houden met strikte voorzorgsmaatregelen en limieten op het aantal klanten, omdat ze hebben gezegd dat de economische schade van het weken of maanden geleden sluiten van de pubs en het opnieuw werkloos maken van duizenden mensen te groot is. Deze keer maanden op rij achter die "magische nul" aan gaan is gewoon onhaalbaar als een voorloper om gesloten locaties te heropenen, vooral zonder financiële steun.
Mocht de infrastructuur hier in het hele land blijven instorten, dan zullen het inderdaad barre tijden zijn. Laten we de miljoenen die getroffen zijn door deze recente sluitingen in het hele land niet vergeten en een tijdje stoppen met het afschuiven van de schuld en een manier vinden om de steun te krijgen of wanneer het land eindelijk weer opengaat voor toeristen, is er misschien niet veel om naar terug te keren. Het gaat er niet om of je van de uitgaansindustrie houdt als klant, overheidsfunctionaris of niet, het gaat om miljoenen banen, mensen en een industrie die miljarden per jaar voor het land genereert.
En laten we, gesloten of niet, steun bieden aan het restaurant- en hotelpersoneel en -eigenaren die ook worden gedecimeerd door deze huidige sluitingsmaatregelen en -regelgeving.
Foto: We houden van Pattaya
Adam Judd
user review
( stemmen)
