Wereldnieuws-
Nu de Verenigde Staten naar de stembus gaan voor de presidentsverkiezingen, met vicepresident Kamala Harris en oud-president Donald Trump als belangrijkste kandidaten, houden politieke analisten en Thaise beleidsmakers de mogelijke domino-effecten op de internationale betrekkingen nauwlettend in de gaten, met name de manier waarop deze het geopolitieke landschap van Thailand kunnen beïnvloeden.
Sluit je bij ons aan terwijl TPN Media een korte en speculatieve blik werpt, maar met feitelijke historische context, om te kijken hoe een van beide individuen die president van de VS worden, Thailand zou kunnen beïnvloeden. Beide hebben voor- en nadelen wat betreft hoe hun beleid de Thaise economie en het Thaise beleid zou kunnen beïnvloeden. Geen van beide is per se beter, alleen anders, en TPN merkt op dat ze neutraal blijven en geen enkele specifieke kandidaat steunen. Dit is alleen bedoeld om nieuwsgierige lezers een kijkje te geven in wat er onder beide regeringen zou kunnen gebeuren.
Onder leiding van Kamala Harris:
– Diplomatieke betrekkingen: Harris's regering zou wereldwijd meer nadruk kunnen leggen op mensenrechten en democratische waarden, wat mogelijk gevolgen heeft voor de relaties tussen de VS en Thailand. Dit zou kunnen betekenen dat Thailand meer onder druk komt te staan om zijn mensenrechtenrecord te verbeteren, met name wat betreft de vrijheid van meningsuiting en politieke vrijheden.
– Handel en economie: Er zou sprake kunnen zijn van een voortzetting of lichte verbetering van handelsrelaties, met de nadruk op duurzaamheid en eerlijke arbeidspraktijken. De regering-Biden-Harris had interesse getoond in regionale partnerschappen zoals het Indo-Pacific Economic Framework, dat de Thaise export ten goede zou kunnen komen, maar ook zou kunnen komen met strenge milieuregels en de nadruk op klimaatveranderingsbeleid.
– Veiligheid en Defensie: Harris zou het Biden-beleid van het versterken van allianties in Zuidoost-Azië kunnen voortzetten om de invloed van Rusland en China tegenwicht te bieden. Dit zou kunnen leiden tot meer militaire samenwerkingsovereenkomsten, maar met de nadruk op multilaterale inspanningen in plaats van unilaterale Amerikaanse acties.
– Culturele diplomatie: Harris' achtergrond zou culturele uitwisselingen kunnen bevorderen, met name met een focus op diversiteit en inclusie, wat mogelijk deuren opent voor meer educatieve en culturele programma's tussen de VS en Thailand. Harris zal waarschijnlijk meer rechten voor minderheidsgroepen in Thailand steunen en Thailand aansporen om proactievere maatregelen te nemen op het gebied van immigratie en vluchtelingen. Terwijl de regering van Biden/Harris de onlangs aangenomen wet op het homohuwelijk in Thailand toejuichte, zal Harris Thailand waarschijnlijk aanmoedigen om met name transgenders meer rechten te geven, zoals het toestaan van nationale identiteitskaarten in hun favoriete geslacht.
Onder Donald Trump:
– Handelsbeleid: Trump staat bekend om zijn America First-beleid, wat protectionistische handelspolitiek zou kunnen betekenen. Thailand zou te maken kunnen krijgen met hogere tarieven of handelsbarrières, tenzij het gunstige voorwaarden onderhandelt. Trumps eerdere acties suggereren echter dat hij ook bilaterale handelsovereenkomsten zou kunnen nastreven die voordelig zouden kunnen zijn voor Thailand als ze op de juiste manier worden uitgevoerd.
– Buitenlands beleid: Een Trump-presidentschap zou een meer transactionele benadering met Thailand kunnen aannemen, waarbij de nadruk ligt op directe voordelen in plaats van op allianties op de lange termijn. Dit zou de rol van Thailand in de regionale veiligheid kunnen beïnvloeden, met minder Amerikaanse betrokkenheid bij ASEAN-zaken, tenzij dit direct voordelig is.
– Immigratie en toerisme: Trumps beleid zou de visumregels kunnen aanscherpen, wat mogelijk gevolgen kan hebben voor Thaise studenten en toeristen in de VS. Als Trump daarentegen toerisme van de VS naar Azië promoot als economische strategie, zou dit het Thaise toerisme kunnen stimuleren.
– Milieubeleid: Als Trump terugkomt of zijn klimaatverbintenissen vertraagt, kan dit gemengde effecten hebben. Minder strenge milieuregels kunnen op korte termijn gunstig zijn voor Thaise industrieën, maar kunnen botsen met wereldwijde duurzaamheidstrends.
Beide presidentschappen zouden waarschijnlijk moeten navigeren door de complexe dynamiek van de relaties tussen de VS en China, waar Thailand economische belangen heeft. Harris zou kunnen aandringen op een meer collectieve aanpak tegen China's assertiviteit, terwijl Trump zou kunnen kiezen voor directe onderhandelingen of confrontaties, en zo Thailand's strategische positionering zou kunnen beïnvloeden.
Hoewel beide kandidaten verschillende benaderingen bieden, kan de keuze tussen hen de toon van de Amerikaans-Thaise relaties voor de komende vier jaar bepalen, met gevolgen voor alles van handel tot culturele uitwisselingen. Thaise leiders zullen hun beleid strategisch moeten afstemmen om kansen te benutten of mogelijke nadelen van beide presidentschappen te beperken.
BRICS
Thailand heeft interesse getoond om uiteindelijk een volwaardig lid van BRICS te worden en is onlangs partner geworden. In dit opzicht zullen Harris en Trump waarschijnlijk dezelfde visies hebben.
-Kamala Harris: Harris heeft benadrukt dat ze sterke internationale allianties moet onderhouden en is kritisch geweest op leiders als Vladimir Poetin, die deel uitmaakt van BRICS (Rusland). Haar focus op democratie, mensenrechten en een op regels gebaseerde internationale orde kan ertoe leiden dat ze voorzichtig of zelfs sceptisch is over het ondersteunen van de uitbreiding van BRICS, vooral als het landen omvat die zich mogelijk niet aansluiten bij deze waarden. De aanpak van haar regering ten opzichte van internationale economische blokken kan echter neigen naar het versterken van de Amerikaanse invloed in Azië, waardoor de uitbreiding van BRICS mogelijk contraproductief wordt gezien voor de strategische belangen van de VS in de regio.
– Donald Trump: Trumps buitenlandse beleid wordt gekenmerkt door een “America First”-benadering, waarbij hij vaak de voorkeur geeft aan bilaterale deals boven multilaterale overeenkomsten zoals BRICS. De acties van zijn regering suggereren een voorkeur voor directe onderhandelingen in plaats van het ondersteunen van grote economische blokken die de economische dominantie van de VS zouden kunnen uitdagen of waar de VS geen lid van is. Er is geen direct bewijs uit zijn vorige termijn over verzet tegen BRICS-uitbreiding, maar zijn algemene scepsis ten opzichte van internationale organisaties die de VS niet direct ten goede komen, zou zich kunnen uitstrekken tot deze kwestie.
Hoewel geen van beide kandidaten zich expliciet heeft uitgesproken tegen de toetreding van Thailand tot de BRICS-landen, suggereren hun bredere beleidskaders dat ze dit mogelijk niet actief zullen steunen:
– Harris zou zich ertegen kunnen verzetten of het in ieder geval niet kunnen steunen als zij vindt dat het de democratische waarden of mensenrechtenwaarden ondermijnt of de Amerikaanse invloed in Zuidoost-Azië verwatert.
– Trump zou ertegen kunnen zijn als hij vindt dat het niet in lijn is met de Amerikaanse economische belangen of als het zijn voorkeur voor bilaterale handelsbesprekingen bemoeilijkt.
Beide kandidaten zouden het volledige lidmaatschap van Thailand in de BRICS-landen potentieel kunnen zien vanuit het perspectief van hun bredere geopolitieke strategieën, die zouden kunnen neigen naar oppositie of op zijn minst neutraliteit.
Cannabis
Cannabis werd in 2022 in Thailand gedecriminaliseerd en ondanks de belofte van voormalig premier Srettha Thavisn om de plant opnieuw te criminaliseren, is dat nu van tafel. Beide Amerikaanse presidentskandidaten zullen waarschijnlijk voorstander zijn van het legaal houden van cannabis in Thailand.
Kamala Harris:
– Algemeen standpunt over cannabis: Kamala Harris heeft steun betuigd aan volledige legalisering van recreatieve cannabis in de VS, met de nadruk op hervorming van het strafrecht en het wissen van strafbladen voor niet-gewelddadige cannabisdelicten. Dit standpunt suggereert een progressieve visie op hervorming van het drugsbeleid.
– Impact op Thailand: Als deze aanpak haar buitenlandse beleid zou beïnvloeden, zou Harris landen als Thailand kunnen aanmoedigen of steunen in hun inspanningen om de cannabisindustrie te reguleren, vooral als deze in lijn is met gezondheids- en economische voordelen. Echter, elke Amerikaanse invloed zou waarschijnlijk op papier pleiten voor strenge regelgeving om ervoor te zorgen dat cannabis niet vrij beschikbaar is voor recreatief gebruik zonder controles, en zich in plaats daarvan richten op medische toepassingen vanwege internationale drugsverdragen en zorgen over de volksgezondheid.
Donald Trump:
– Algemeen standpunt over cannabis: Tijdens zijn presidentschap toonde Trump een gemengd standpunt over cannabis. Hoewel hij niet aandrong op federale legalisatie, was er een opvallend gebrek aan handhaving tegen staten met legale cannabismarkten. Zijn regering werd echter bekritiseerd vanwege de manier waarop ze omgingen met cannabiskwesties, die vaak werden gezien als het overlaten van beslissingen aan de staten. Onlangs heeft Trump meer steun getoond voor recreatieve cannabis, ook in zijn huidige thuisstaat Florida.
– Impact op Thailand: Gezien de aanpak van Trumps vorige regering, zal zijn presidentschap zich mogelijk niet actief verzetten tegen het cannabisbeleid van Thailand, tenzij dit in strijd is met Amerikaanse economische belangen of internationale drugshandhavingsovereenkomsten. Als de cannabisindustrie van Thailand groeit om te concurreren met Amerikaanse hennep- of farmaceutische belangen, kan er druk ontstaan om deze groei te reguleren of te beperken. Een Trump-regering zou echter ook potentieel kunnen zien in het ondersteunen van Thailand als handelspartner in de cannabisindustrie, vooral als het Amerikaanse bedrijven ten goede kan komen.
– Beide kandidaten zouden waarschijnlijk te maken krijgen met de complexiteit van internationale drugsbestrijdingsverdragen waar de VS ondertekenaar van is, wat hun vermogen om openlijk recreatief cannabisgebruik in Thailand te ondersteunen zonder te pleiten voor medisch en op onderzoek gebaseerd gebruik, zou kunnen beperken. Mocht de VS echter officieel het federale verbod op cannabis opheffen, een sterke mogelijkheid voor beide kandidaten, dan zou dit kunnen resulteren in het beëindigen of op zijn minst herschrijven van veel internationale drugsverdragen die de plant officieel verbieden.
– Het Amerikaanse beleid zou ook beïnvloed worden door de binnenlandse politiek, waar de legalisering van cannabis meer een bipartizane kwestie is geworden, maar met belangrijke nuances in de manier waarop het gereguleerd of gecontroleerd zou moeten worden.
– Elk Amerikaans beleid ten aanzien van de situatie rond cannabis in Thailand zou ook bredere geopolitieke strategieën in overweging moeten nemen, waarbij economische partnerschappen, mensenrechten en volksgezondheid een belangrijke rol kunnen spelen bij het vormgeven van de diplomatieke reacties van de VS.
Hoewel beide kandidaten zich misschien niet direct verzetten tegen het cannabisbeleid van Thailand, zou hun invloed waarschijnlijk aandringen op een meer gecontroleerde, gereguleerde omgeving in plaats van regelrecht recreatief gebruik, in lijn met internationale normen en binnenlandse politieke klimaten. De exacte aard van hun beleid zou echter afhangen van talloze factoren, waaronder binnenlandse beleidswijzigingen in de VS, internationale relaties en economische belangen.
TPN Media zal de komende weken meer analyses verstrekken over de impact van de Amerikaanse verkiezingen op Thailand.
